Non tivemos ocasión ata esta semana de apañar o noso mel. Suponse que a recolleita debe ser en setembro, aproveitando os últimos calores do verán, así que a nosa foi máis que a destempo.
O meu compañeiro foi quen pasou o traballo máis difícil, eu limiteime a dar fume ás colmeas, ás abellas e a meu arredor xirando sobre min mesma co afumador para así crear unha especie de nube que me cubrira o máximo posible. Bufff, menudos zumbidos... entre o frío que fai xa e o saqueo que lles queríamos facer puxéronse un pouquiño de mal humor. Nada ó parecer fóra do normal pero como era a miña primeira vez pois a perspectiva era ben diferente. E iso que o abelleiro sufríu dúas picaduras pero xa comeza a estar máis que inmunizado así que non foi grave.
Ó chegar a casa comezamos o desoperculado, quitando a capiña que sela os míticos hexágonos nos que se almacena o mel. Esa capa denomínase opérculo e é cera "crema", como di o meu compañeiro referíndose á calidade da mesma. A continuación introducimos os cadros nunha centrifugadora manual que facemos funcionar a toda pastilla para que o mel saia lanzado contra as paredes do recipiente, vai cubrindo o fondo deste e finalmente abrimos para recollelo.
Agora temos uns cantos litros de mel, non moita cousa porque non puidemos traer moitos máis que 10 cadros, aproximadamente, pero alomenos poderemos repartir entre colegas mel das nosas abellas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Unhas palabriñas...