Hoxe estivemos en Santiago disfrutando dun gran día de reivindicación e defensa da nosa terra. Foi impresionante ver a toda esa xente enchendo a Praza da Quintana e escoitando a tódalas plataformas afectadas, entre elas a da nosa zona, a da Terra Cha. Aquí tamén hai un proxecto de minería centrada nos áridos e que de abrirse suporía un desastre indecible a nivel medioambiental e por suposto social.
A excusa perfecta é esta situación de crise na que vivimos e que supón, entre outras cousas, a situación de falta de traballo, unha situación que nesta casa vivimos e que tentamos afrontar como podemos, con optimismo e con ilusións postas en proxectos que quizais de non ter chegado un momento coma este nunca teríamos comezado. Porque tamén hai que ter esperanzas e seguir pensando qué podemos facer para afrontalo e ás veces de difíciles situacións xurden as mellores ideas, porque a dificultade che obriga a crear (con tódolos seus significados) as maneiras de superala.
Vivir supón implicarse no día a día, no que ocorre ó noso arredor xa que se non esta vida non ten ningún sentido. Por esa razón fumos a Santiago, para demostrar ó mundo que este pobo non é sumiso, que xa non baixamos a mirada ante as agresións e que seguiremos loitando por protexer o que herdamos e que ninguén ten dereito a arrebatarnos.
 |
| Foto Agencia EFE Unha foto esperanzadora, oxalá sexa así! |
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Unhas palabriñas...