domingo, 4 de novembro de 2012

Ampliando o círculo.

 Onte tivemos unha tarde moi especial, unímonos a un bloco de percusión brasileña!
 Tanto ó meu compañeiro coma min encántanos a música brasileña, a percusión, o baile... Temos a sorte de ter caído nun concello no que existe unha asociación cultural que traballa moito e da que xurden iniciativas moi interesantes, entre elas un importante festival de música tradicional de gran renome en Galicia. Ademais no seu momento xurdíu a idea de montar un bloco de percusión afrobrasileira entre algúns coñecidos (aínda que creo que agora funcionan de xeito independente) e aí están, dándoo todo os sábados á tarde en ensaios divertidísimos ou polo menos iso a nós nos pareceu.
 Estamos moi emocionados con esta idea que xa nos barruntaba fai tempo pero co traballo que antes tiña o meu compañeiro era un pouco complicado pensar en facer algo máis o fin de semana que descansar. Agora que non hai traballo (...) pois xa dispoñemos de forzas para poder ir xuntos e compartir esta actividade.

 Esta nova ilusión consigue aportarnos un montón de cousas, ou así o esperamos: non só unha actividade musical moi enriquecedora senón tamén un grupo de xente co que imos ter algo en común, a música e as ganas de pasalo ben xuntos. Imos ampliar o noso círculo e iso é fundamental, ás veces sentímonos un pouco sós. Non me refiro a que vivamos aillados e non haxa xente arredor, en absoluto, nese sentido a nosa aldea ten bastante "vidilla", refírome a que os nosos grupos de amigos, a xente coa que compartes máis cousas, coa que te sintes máis a gusto sendo ti mesma... están algo lonxe e vir vivir aquí supuxo por desgracia isto, distanciarnos dos nosos colegas. Así que dar este paso ou un semellante era fundamental para tentar ser un pouco máis felices, coñecer xente e xente que comparte con nós gustos ou a forma de ver a vida, algo imprescindible para non nos sentir un pouco "bichos raros".

 Se a vida nunha aldea ou nunha vila consigue ser marabillosa é en grande parte á xente que dende as asociacións culturais ou de xeito independente sigue loitando por facer cousas para que isto non acabe de morrer. Gracias a esa xente aquí hai algo que facer, algo moi ilusionante, algo que enche de vida e de ganas de facer un mesmo cousas semellantes para compartir entre todos e que axuden a seguir aprendendo, que axuden a vivir mellor.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Unhas palabriñas...