Este fin de semana foi longo, 4 días. No traballo fixemos ponte e aquí tentamos planear algunhas actividades, algunhas xa volas contei. Música e magosto ocorreron sábado e domingo pero xoves e venres foron moito máis caseiros, quitando un paseíño cara o fin da tarde para despexarse e apañar castañas.
Non saímos moito en parte porque chovía e non creades que foi un fastidio, qué va, ningún problema, ningunha decepción, ningunha frustración, nada de nada. Por suposto que en casa estamos de marabilla, ó pé do lume, vendo e sentindo a chuvia nos cristais e no tellado, fuchicando no ordenador (menos mal que temos internet...) e vagueando un pouco que iso tamén está moi ben; pero a razón que persoalmente me fai sentir que estes días mereceron a pena foi o moito que choveu.
O verán pasado (agosto 2011) quedamos sen auga. Os depósitos dos que dispoñemos, provintes de manantiais naturais e compartidos con algún veciño máis, secaron por completo. Nin qué dicir ten que unha xa sabe da vital importancia da auga pero creo que nunca chegas a percibir a real inmensidade dun problema ata que estás completamente sumerxido nel (ben traído o verbiño...), maiormente cando temes que o futuro quizais non vaia ser moito mellor.
Ata novembro non puidemos volver a usar os nosos depósitos porque ata novembro non choveu, incrible! E sobrevivimos gracias ó veciño, que nos conectou a nosa tubería a unha das súas traídas. A partir de entón comezamos a pensar nas posibles solucións a un problema fundamental: garantir o noso abastecemento de auga.
A idea de ter que facer un pozo de barrena parecía cobrar máis forza pero, non sabemos ben por qué, este verán deunos tregua. Houbo momentos nos que os depósitos case non botaban e sen embargo aguantaron o tirón e o respiro de alivio total chegou en setembro cando comezou a chover. A verdade é que a sensación de "un problema menos" foi moi real; non ter auga é un problema xigante polo que é evidente para nós e os seres vivos que dependen de nós, animais e prantas, pero tamén supoñía un problema económico máis co que cando decides vir vivir aquí non contas nin por asomo e que pode supoñer unha grande inversión solucionar.
Por iso non saír de casa durante dous ou máis días seguidos impórtame moi pouco. Que chova, que chova, que chova...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Unhas palabriñas...