Xornada de cesteiría en casa.

  O día de onte foi marabilloso, fixemos un montón de cestos. 

 Organizamos a nosa primeira actividade en casa e decidimos que fose un obradoiro de iniciación á cesteiría pero convertiuse en moito máis que iso. Xuntámonos amigos con outros que se convertiron en amigos, maiores e nenos compartindo un momento de aprendizaxe dun oficio que forma parte da historia dos nosos maiores e da tradición cultural deste país e de cada lugar, unha sabedoría que se está a perder e que convén espallar para que non se esqueza.

 En fin, esta reflexión é froito da emoción que todavía sinto ó pensar no día xenial que onte vivimos: uns aprenderon algo que non sabían, outros que xa sabían descubriron algo novo e tamén alguén que sabía e moito acabou transmitíndonos moito máis do que en principio nos plantexáramos como obxectivo da xornada. O caso é que unha veciña que temos moi cercana e xa maior veu para coñecer como faciamos nós os cestos, en principio só viña a mirar pero acabou rematando 7 cestos á maneira na que ela o facía e así mesmo seu pai. 

  Teño que dar as gracias a Cris, pola súa xenerosidade ó regalarnos un día enteiro para ensinar, e a tódolos asistentes sen excepción, en total 12  alumnos e outros que decidiron vir botar un ollo e compartir un ratiño da nosa xornada comunitaria. Moitísimas Gracias por un día MARABILLOSO!!!

E por certo, dádesme permiso (alumn@s) para poñer algunha foto vosa neste lugar?...