 |
| o pao de ferro |
O meu compañeiro di que o pao de ferro é unha ferramenta indispensable. Bueno, en realidade xa o dixo alguén moito antes ca el con aquelo de "Dádeme un punto de apoio e moverei o mundo".
Iso foi o que estivemos a facer os días pasados, movendo as pedras do chan da paneira como xa vos contara. Para iso empregamos o famoso pao de ferro e a técnica de "roletes" da que vos falei, consistente en ir poñendo uns tronquiños debaixo das lousas mentras un levanta a pedra co pao; posteriormente, coa pedra enriba dos "roletes", comézala a desprazar empuxada polo pao de ferro e trasladando os roletes dun extremo a outro, isto é: ó mover a pedra o tronquiño que queda á vista lánzalo hábilmente ó teu compañeiro de tarefa e este (neste caso era esta, ou sexa eu) sitúao na parte de diante e así un tras outro ata chegar ó sitio desexado. Non sei se se entende nada do que acabo de explicar por iso poño unhas fotos para ver se aclaro algo máis: na primeira levántase a pedra co pao, a continuación vala empuxando xa cos troncos embaixo da mesma.
Ás veces esta técnica substituímola pola de "andar a meniña". Esta expresión, que me parece tan doce e bonita, refírese á de erguer a pedra poñéndoa en vertical e mediante o balanceo vas desprazando o peso dun lado cara o outro facendo avanzar as esquinas e movendo así o obxecto en cuestión; de aí o de "andar a meniña" porque é como se levases a un cativo que está a aprender a andar e aínda non se suxeita ben en pé, de tal xeito que o agarras polas manciñas e o vas dirixindo coas túas.
Iso ocorreu coa pedra enorme que vedes a continuación e que non collía pola porta. Houbo que partila dentro e despois andando a meniña para fóra, pero vede ademais cacho grosor tiña!
A cousa vai avanzando na paneira, pouco a pouco pero avanzando. O aspecto agora xa dista de fai uns días, ata parece máis grande.
E como vedes coa compañía e supervisión dos nosos cuadrúpedos!
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Unhas palabriñas...